මේක දේශපාලන කතාවක් නෙමෙයි. . එක්දහස් නමසිය හැත්තෑ ගණන්වල මුල් භාගය්දී සිදුවීමක්. ඒ කාලේ රජයේ රැකියා තමයි වැඩිපුර ආකර්ෂණය දිනාගෙන තිබුනේ කොහොමින් කොහොමින් හරි මගේ යාළුවෙකුට රජයේ ගුරුවරයකුලෙස පත්වීම් ලිපිය ගෙදරට ආවලු.
නමුත් මේ ලිපියේ නියමිත දිනය පහුවෙලාලු මිනිහට හම්බුවෙලා තියෙන්නේ. මොකක් වුනත් කමක්නෑ කියල මිනිහ අදාල දිස්ත්රික්කයවන රත්නපුරයේ අද්යාපන කන්තෝරුවට උදෙන්ම ගියා . ටිකවෙලාවකට පස්සේ අද්යක්ෂතුමා හමුවෙලා වෙච්ච සංගෙඩිය එතුමාට පහදලා දුන්නම , එතුමා ලිපිය අරගෙන කවරය හොඳට පෙරලලා බලලා , තැපැල් මුද්රා වල දිනය එහෙම පරික්ෂාකරල කාරණේ ඇත්තබව පිලිගත්තාලු.
" මම ඔය මහත්තයාට පාසල් නාම ලේඛනයක් දෙන්නම් , මහත්තය එක අරගෙන එලියට ගිහිල්ල හරියටම පැය බාගෙකින් මාව ආපහු හම්බුවෙන්න ඕනේ. හොඳට හිතලා බලාලා ඉස්කෝලයක් තෝරගෙන මාව හම්බුවෙන්න. හැබැයි ඔන්න පස්සෙන්පහු ඒක හොඳ නෑ කියල ඤරු ඤුරු ගාන්න එන්නනං එපා .අවුරුදු ගාණකට ආපහු මාරුවීමක්නම් හිතන්න එපා . ඒකයි මම ඔයාටම තෝරගන්න දෙන්නේ "
කියල පාසල් නාමලේඛනයක් දුන්නලු.
අපේ යාළුවා කළුතර දිස්ත්රික්කයේ.පාන්දර පොල්ලෙම රත්නපුරේ බස් එකක ගිහිල්ල තමයි අද්යක්ෂතුමා මුලිච්චිවෙලා තියෙන්නේ. ඒ කාලේ කොල්ලො අදවගේ නොවෙයි. අදනම් උද්ඝෝෂණ , පෙළපාලි , (අ)සත්යග්රහ , මාරාන්තික උපවාස , කඳුලුගෑස් කාල , මහා සටන් කලාට සමහරු අම්මලා තාත්තල විතරක් නෙමෙයි බලපුලුවන්කාරයොත් එක්කයි එන්නේ. අපේකාලේ එහෙමදෙයක් නෑ . රස්සාවට ගියේ තනිවම.
ඉතිං අපේ ගොයියා අද්යක්ෂතුමාගේ කාමරෙන් අර කොළෙත් අරන් එලියට ආවලු. ඔක්කොම ඉස්කෝල. ඒත් මිනිහ අහලවත් නෑ. හරියට " ගොනා සහ හකුරු " වගෙයිලු. ( ඇයි ගොනා හකුරු කාල තියෙන එකක්යැ පැණි රස දැනෙන්න ) එහෙම කියල හරියන්නෙත් නෑ.
ඉක්මනට එකක් තෝරගන්නත් එපැයි. මිනිහ කැන්ටිම පැත්තේ ගිහිල්ල හකුරු කහට එකකකුත් ගගහ ( ඒ කාලෙ සීනී නෑ ) පාසලක් තෝරන්න පටන් ගත්තලු. ඒ මේසෙම තේ බිබී හිටපු මහත්තයෙක් , අපේ මිනිහගෙන් විස්තරේ දැනගෙන බොහොම පහසු පාර ළඟ ඉස්කෝලයක් තෝරල දුන්නලු.
අපේ එක්කෙනත් මෙහෙම එක්කෙනෙක් හමුවීම ගැන ස්තුති කරලා කොළෙත් අරං අද්යක්ෂතුමා හමුවෙලා පාසල තෝරලා දුන්නලු. .
" මහත්තය හොඳට බලල නේද තෝරගත්තේ ? "
." ඔවු සර් "
අපේ යාළුවත් සිංහයා වගේ උත්තරදීලා පත්වීම් ලිපිය බරගත්තලු.....
දිග කතාවක් කෙටියෙන් කියනවනම් මිට අවුරුදු ගානකට පස්සේ මමයි , මගේ වෙන යාළුවෙකුයි , මුලින් කියපු එක්කෙනයි මොකක්ද උවනනාවකට ඒ ඉස්කෝලෙට ආපහු ගියා. පාරෙන් පයින් ගිහිල්ල , ඔරුවලින් කළු ගඟෙන් එතෙරවෙලා ආයි කියන්න දෙයක් නෑ එක විකාරයයි.
අපිට එහේ ගුරු නිවාසෙ නතරවෙලා හිටපු ගුරුතුමෙකුගේ නෝනා සුදුබත් උයල , කරවල තෙල්දාල ( මගේ ඉල්ලීම පිට ගුරුනිවසේ අද්දරම මහා ලොකු මිරිස් ගහක තිබුණු ලස්සන බෝල මිරිස් එක්ක ) තවත් ජාති එක්ක කාපු උණු බත්වල රස..........
මාන්සියේ හැටියට දිව්ය භෝජනයක් වගේ. හැබැයි ඒ හිනි මිරිස් . කාල ටිකකින් මට සැර වැඩිකමට බඩේ දැවිල්ලත් හැදුනා. .
මගේ මුලින් කියපු යාළුවා පුංචි පිහියකුත් හංගගෙන දවස් කීපයක්ම සැරින් සැරේ නිවාඩු දාල අද්යාපන කාර්යාලෙ පැත්තේ රවුං ගැහුවලු උපදෙස් දුන්නු මහත්තය හම්බුවෙලා හොයල දුන්නු ඉතා පහසු ස්ථානේ ගැන මතක්කරල හොඳට සලකන්න . .
ඒ කාලෙත් අද වගේමයි. අපරාදෙ කියන්න බෑ සමහර මිනිස්සු පුදුම විදහට අනුන්ට උපකාර කරලා ( තිරිසන් ) සතුටක් ලබාගන්නවා.
අනේ සාදු. !
No comments:
Post a Comment